Dążenie do tego, aby nowe konstrukcje pojazdów takich jak statki czy pociągi były coraz szybsze, lżejsze i większe wywołuje konieczność poszukiwania innowacyjnych rozwiązań strukturalnych. Ujmując rzecz ogólnie, w celu realizacji tego postulatu, można iść w jednym z dwóch kierunków: poszukiwać nowych rozwiązań konstrukcyjnych czy też technologicznych, albo stosować nowe materiały. Oba podejścia są zazwyczaj wzajemnie ze sobą powiązane: zastosowanie nowych materiałów zazwyczaj wymaga nowych rozwiązań konstrukcyjno-technologicznych

Jednym z wyzwań technologicznych, jakie staje przed współczesnymi konstruktorami, jest zastosowanie w konstrukcjach inżynierskich, w tym okrętowych, nowych materiałów konstrukcyjnych, ponieważ wydaje się, że możliwości dalszej ewolucji istniejących konstrukcji – w tym okrętowych wykorzystujących usztywnione płyty na konstrukcje pokładów i grodzi – są już niemal wyczerpane.

Przykładem takiego rozwiązania są konstrukcje stalowych paneli typu sandwicz (ang. sandwich panel) rozwijane od lat 90. XX wieku, które znalazły zastosowanie zarówno w konstrukcjach okrętowych, jak i budownictwie lądowym oraz transporcie szynowym i kołowym.

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie nowych elementów konstrukcyjnych, jakimi są dwupowłokowe struktury metalowe, usztywnione wewnętrznie systemem wiązań, łączonych z powłokami za pomocą spawania laserowego.