Monografia Krajobrazowy wymiar ruralistyki podejmuje istotny społecznie problem postępującej degradacji przestrzeni wielu polskich wsi. Książka stanowi uzupełnienie ubogiej polskiej literatury przedmiotu.

Autorka dowodzi znaczenia pojęcia i instrumentarium krajobrazu w praktyce planowania przestrzennego obszarów wiejskich. Zauważa konieczność redefinicji misji ruralistyki i przesuwa jej cel ku kształtowaniu pospolitej wiejskości. Wiejskość określa jako specyfikę krajobrazu wsi, którą wiąże się nie tylko z cechami przestrzennymi wiejskiej okolicy, ale także ze szczególnymi doświadczeniami jej użytkowników. Zdaniem autorki w warunkach zmiany cywilizacyjnej jedynie one zachowały ważność społeczną i niepodważalność.

Rozdział 1 Konteksty ruralistyki umiejscawia temat w autorskim, przestrzennym i społecznym kontekście. Kolejne dwa rozdziały O pojmowaniu i odczuwaniu krajobrazu oraz O potrzebie uzgadniania wiejskości przedstawiają stan badań i stanowisko autorki kolejno wobec zagadnień krajobrazu i wiejskości. Rozdział 4 Wizerunki wsi. Studia przypadków opisuje związek popularnych wizerunków wsi oraz strategii i taktyk różnych użytkowników przestrzeni. Rozdział 5 Odnowa wsi w perspektywie estetyczności przedstawia oddziaływanie miejsc odwołujących się do emocjonalności i wyobrażeń. Częścią monografii jest graficzny aneks zatytułowany Instrumentarium krajobrazowe w ruralistyce. Przykłady i propozycje zastosowania.

Książka może zainspirować planistów, architektów krajobrazu, architektów oraz osoby spoza eksperckiego i inżynierskiego grona do poszukiwania i stosowania bardziej zrównoważonych i bezpieczniejszych rozwiązań przestrzennych na obszarach wiejskich.