"Komentarze - część druga" poprzedza wstęp, w któłrym uwaga czytelnika została zwrółcona na waĹżny problem edukacji współłczesnego studenta architektury, któłry podczas studiółw zbyt mało czasu moĹże poświęcić na rozwółj myślenia projektanckiego. Zbyt rzadkie są dyskusje i profesjonalne debaty z wykładowcami-projektantami. Ponadto zbyt mała liczba sal kreślarskich (pracowni komputerowych) jest powodem niekompletności procesu nauczania tego zapisu koncepcji projektowej. Nie docenia się takĹże wagi i umiejętności modelowania. W pracach dyplomowych makieta stała się jedynie urozmaicającym gadĹżetem, a współłczesne metody projektowe o cechach dynamicznych nie są jeszcze dostępne dla kaĹżdego studiującego. Zestaw dziewięciu komentarzy otwiera, podobnie jak i w części I, przypomnienie o fascynującej i nie do koĹ„ca jeszcze zbadanej właściwości zatrzymywania czasu w kontakcie z dziełem sztuki, w tym takĹże z dziełem sztuki architektonicznej. Drugi komentarz jest dopowiedzeniem do współłczesnych dynamicznych relacji pomiędzy teorią i praktyką architektoniczną. Bezpośrednio do drugiego komentarza nawiązuje trzeci, któłrego przedmiotem jest zmienność losółw krytyki architektonicznej oraz niejasna sytuacja intelektualna samych krytykółw we współłczesnych realiach globalizacyjnych. Komentarz czwarty umoĹżliwia poznanie problematycznego zagadnienia oceny, wartościowania dzieła architektury, ze szczegółlnym podkreśleniem zawirowaĹ„ w estetyce, któłra usiłuje sklasyfikować i opisać wciąĹż aktualne zjawiska kiczu, w tym kiczu architektonicznego, a takĹże wychodzi naprzeciw nowym antyartystycznym oddziaływaniom kampu. Estetyka dzisiejsza, któłra posługuje się niedostatecznie wypracowanymi metodami, nie jest w stanie oceniać nowej estetycznej sytuacji, lecz opisuje sytuacje pozornie istotne, staje się zaprzeczeniem samej siebie. Estetyka stała się niekontrolowaną działalnością filozoficzną. Kolejny, piaty Komentarz powraca do zjawiska osobowości wybitnych projektantółw, podejmuje prółbę określenia zaistnienia zjawiska "gwiazdy architektonicznej" w skali globalnej. W ramach studium przypadku odradzania się ideałółw architektury Corbusierowskiej, przywołane zostały niezwykłe cechy osobowości tego architekta, któłre stanowią o niesłabnącej sile wpływu Corbusiera na współłczesnych architektółw średniego i młodego pokolenia. Na tym tle uzasadnia się potrzebę istnienia odtwółrcółw w architekturze współłczesnej, dlatego Ĺże badania poprzedzające powstanie koncepcji przestrzennej pochłaniają wiele czasu (na przykład badanie kontekstu kulturowego, historii miejsc, środowiska geograficznego); podobnie jest z inwestowaniem czasu w kaĹżde kolejne przedsięwzięcie kubaturowe. Tymczasem w pośpiesznej, naznaczonej konsumpcjonizmem rzeczywistości, dochodzi do powielania form ogółlnie znanych i uznanych za atrakcyjne. Architekci, odtwarzając rzeczy znane, stają się twółrcami-odtwółrcami.